Imiona Demonów i Upadłych Aniołów

Lista Upadłych Aniołów i Demonów :

Abaddon-("niszczyciel") "Anioł Zniszczenia" z Apokalipsy; anioł śmierci i destrukcji, demon czeluści, władca demonów (sam nazywany demonem zła). W Starym Testamencie jego imię oznaczało najpierw miejsce zepsucia, świat podziemny.
Abbadona-niegdyś serafin i wierny towarzysz Abdiela (rozświetlonego serafina).
Adirael-("wspaniałość Boga"); w niebie zajmował wysokie miejsce (archanioł?), obecnie służy Belzebubowi, księciu Piekła. Adramelech-(Adramemek, "król ognia"; imię pochodzące z mitologii asyryjskiej) niegdyś anioł chóru tronów towarzyszący Asmadajowi; obecnie ósmy z dziesięciu arcydemonów, wielki kanclerz Piekła. Wezwany, ukazywać się ma pod postacią pawia lub muła. W Drugiej Księdze Królewskiej (17, 31) Adramelech jest bogiem Sefarwaitów z Samarii, któremu składano ofiary z dzieci. W "Raju Utraconym" jest "idolem Asyryjczyków". Według "Mesjady" jest "nieprzyjacielem Boga, bardziej podstępnym, pysznym i złośliwym niźli sam Szatan, diabłem straszliwiej wyklętym i większym hipokrytą".
Aeszma-w mitologii perskiej jeden z siedmiu demonów.
Agares-(Agreas, Aguares) niegdyś anioł chóru cnót, obecnie książę Piekła dowodzący 31 legionami złych duchów. Ukazywać się ma pod postacią starca siedzącego okrakiem na krokodylu, z krogulcem w ręce. Uczy wszystkich języków i potrafi wywoływać trzęsienie ziemi. Według legendy miał być jednym z 72 duchów, które Salomon uwięził w mosiężnym naczyniu i wrzucił do jeziora (lub wygnał go do Dolnego Egiptu).
Agniel-w "Zoharze" czwarta z dziesięciu Sefirot Zła i Nieczystości (inaczej Gamchikot, Gog Szekla), odwrotna do świętej sefiroty Chesed - "miłość".
Agrat bat Machlat-żeński anioł nierządu, jedna z trzech pomocnic Samaela (oprócz Lilith i Naamy). "Talmud" ostrzega: "Nikt nie powinien samotnie wychodzić w nocy, szczególnie w środę i w sobotę, ponieważ Agrat córka Machlat przebywa na zewnątrz z osiemnastoma miriadami aniołów zniszczenia, z których każdy oddzielne ma zezwolenie na to, by czynić zło".
Alat-demon chorób.
Alpiel-w mistyce żydowskiej, upadły anioł władający drzewami owocowymi. Amalek-upadły anioł z "Zoharu", porównywany do Samaela: "zły wąż, bliźniacza dusza jadowitego boga".
Ami-niegdyś anioł chóru potęg, obecnie "wielki przewodniczący niższych sfer". Posiada "doskonałą znajomość astrologii i sztuk wyzwolonych".
Ammit-żeński demon egipskiego sądu w zaświatach, otoczony trwogą jako "pożeracz zmarłych", z głową krokodyla , tułowiem drapieżnego kota i zadem hipopotama. Potwór ten czyha podczas sądu obok wagi, żeby potem połknąć grzesznika.
Amniksjel-elektor Piekła, niegdyś anioł władający jednym z 28 Pałaców Księżyca.
Amudiel-jeden z siedmiu elektorów Piekła.
Ananel-(Anani, Hananel, Chananel)-miał zstąpić z Nieba na górę Hermon i sprowadzić na Ziemię grzech.
Anmael-(Chnum, Azael) jeden z przywódców upadłych aniołów. Tak jak Szemhazaj, prosząc o rękę córki człowieczej, Istahar, obiecał jej wyjawić pełne Imię Boże i za to został strącony z Nieba.
Apollyon-(Appollyon, Apollion; "niszczyciel") - w Biblii jest Aniołem Czeluści i sługą Boga, w okultyzmie jednak i w pismach niekanonicznych jest aniołem zła. Imieniem tym posługiwano się również nazywając siedzibę złych duchów (Piekło). Bunyan w "Wędrówce pielgrzyma" opisuje go tak: "pokryty jest rybią łuską, ma skrzydła niczym smok, niedźwiedzie łapy, a z jego brzucha bucha dym i ogień".
Arakiba-(Arakab, Aristikifa, Artakifa); zły (upadły) anioł, który miał sprowadzić na Ziemię grzech, a obecnie pełni rolę dziesiętnika armii Samaela (Szatana).
Arakiel-("ten, który sprawuje władzę nad Ziemią") według etiopskiej "Księgi Henocha" , jeden z dwunastu upadłych aniołów. Miał ludzi uczyć orientacji w terenie.
Araksjel-według etiopskiej "Księgi Henocha" , jeden z upadłych aniołów. Arias-w okultyzmie jeden z dwunastu markizów Imperium Piekła, demon władający wonnymi ziołami.
Ariel-(Arael, Ariael, "gniew boży"); anioł z głową lwa, czasem dobry a czasem upadły (w każdym razie należał do chóru cnót); w "Testamencie Salomona" zwierzchnik demonów. Jest władcą wiatru.
Ariok-(Ariuch, Orioch, Arioch, "srogi lew"); w Genesis 14,1 jest królem Ellasaru, a w legendzie żydowskiej wyznaczonym przez Boga aniołem stróżem Henocha, strzegącym jego pism. Częściej jednak pojmowany jest jako wysłannik Szatana, demon zemsty, posługujący się nią jednak tylko w stosunku do tych, którzy sami się do niej uciekają.
Armaros-(Armers, Farmaros, Abaros, Arearos) jeden ze wspomnianych w "Księdze Henocha" upadłych aniołów, uczący "odczyniania uroków". Armen-wspomniany w "Księdze Henocha" upadły anioł.
Armers-upadły anioł z wiersza Van Dorena.
Aryman-(Ahriman, Ariman, Ahraman, Dahak, Angara Mainju - "Zły Duch") perskie imię Księcia Zła, pierwowzór judochrześcijańskiego Szata. Miał sprowadzić śmierć na ziemię poprzez zabicie pierwowzoru człowieka i zwierząt. Nie zawsze uważano go jednak za ducha całkowicie złego. Mazdajscy magowie składali mu ofiary. Jest bogiem równie silnym jak jego przeciwnik, Ormuzd, który postanawia go zniszczyć poprzez Dzieło Stworzenia.
Asael-("ten, którego stworzył Bóg") anioł służebny Szemhazaja (obaj strąceni zostali za współżycie z córkami ludzkimi).
Asbiel-("ten, który uciekł od Boga") według "Księgi Henocha" "udzielił synom Bożym fałszywej rady i namówił ich do grzechu z córkami ludzkimi", jest zatem aniołem upadłym.
Asderel-(Asredel, Asradel Szariel) zły archanioł objaśniający ludziom bieg Księżyca.
Asmadaj-dawniej anioł chóru tronów, wraz ze swym towarzyszem Adramelechem "pragnęli z Bogiem / zrównać się, gardząc wszystkim, co poniżej".
Asmodaj-(Aszmedaj, Asmodiusz, Sidonej) upadły "mający skrzydła, polatujący to tu, to tam i znający tajemnice przyszłości". Uczy matematyki i potrafi uczynić człowieka niewidzialnym. Jest wodzem 72 legionów duchów piekielnych. Przywołany, ukazuje się pod postacią istoty o głowach byka, barana i człowieka.
Asmodel-pierwotnie jeden z wodzów chóru cherubinów, obecnie (według "Pistis Sofia") demon kary. W Kabale jedna z nieczystych sefirot.
Asmodeusz-("duch zła") "wściekły diabeł", kiedyś serafin, który miał (według Forlonga) upić Noego, w Księdze Tobiasza zaś (3, 8; 8, 3) jest złym duchem, który zabił siedmiu nowo poślubionych mężów Sary. W demonologii jest zarządcą piekielnych domów gry. Cabbel przedstawia go jako syna Lilith i Samaela (lub samego Adama!!!). W tradycji żydowskiej jest teściem demona Bar Szaloma. Uważany jest za wynalazcę wszelkiej rozrywki, muzyki, tańca i sztuk dramatycznych. W Talmudzie przedstawiany jest jako "król demonów" i władca liczb parzystych. Ma "napełniać mężczyzn żądzą, prowadzącą do wiarołomstwa" oraz "obdarzać magicznymi pierścieniami; pokazuje, jak stać się niewidzialnym; uczy geometrii, arytmetyki, astronomii i nauki o ruchu". Wezwany, ma się ukazywać jako książę o trzech głowach (byczej, ludzkiej i baraniej) z ogonem węża i gęsimi nogami, który ziejąc ogniem dosiada smoka i dzierży chorągiew oraz włócznię.
Astarot-(Asterot) niegdyś serafin i książę chóru tronów, obecnie wielki Książę Piekła (jeden z siedmiu, którzy odwiedzili Fausta), jego skarbnik i nauczyciel sztuk wyzwolonych. Wezwany, ukazuje się jako "piękny anioł jadący na smoku, w prawym ręku trzymający żmiję", jednak przeraźliwie cuchnący. Według tradycji angielskiej występuje jako "wąż o ceglastoczerwonym mieniącym się ogonie, dwu żółtych silnych i krótkich nogach, bladożółtawym brzuchu, rudobrązowej szyi i ostrym szpikulcu zakończonym na kształt kolca jeża".
Astarte-(Aszterot, Asztoret, Isztar-Wenus) główne żeńskie bóstwo starożytnych Fenicjan, Syryjczyków i Kartagińczyków, bogini Księżyca i płodności (pierwowzór Afrodyty). W okultyzmie żeński demon kwietnia, w "Raju Utraconym" I, 509-510, upadły anioł, utożsamiany z Astarotem (według De Plancy' ego jest jego samicą, przedstawianą z głową jałówki). Aszmedaj-(Aszmodaj, AsmodĂŠe, Asmadaj, Chammadaj, Sydonaj) choć w tradycji rabinickiej ma być posłańcem Boga, to jako przeciwnik Salomona, władca Południa i przywódca 66 legionów upadłych częściej pojmowany jest jako anioł zła, w przeszłości cherubin (w okultyzmie wąż kuszący Ewę) i wielki filozof.
Ataf-zły anioł, pomagający pokonać przeciwnika; wzywany w zaklęciach mających skłócić małżonków.
Atarkulf-wódz upadłych aniołów z "Księgi Henocha". Aurchi Be-Ram El-upadły anioł, który przed potopem miał utrzymywać grzeszne stosunki z córkami ludzkimi.
Auza-(Oza) strącony za utrzymywanie grzesznych stosunków z córkami ludzkimi.
Aza-według tradycji rabinickiej wygnany z nieba za grzeszne stosunki z córkami ludzkimi, lub za sprzeciwienie się wyniesieniu patriarchy Henocha, gdy ten został przemieniony w anioła Metratona. Miał wyjawić Salomonowi niebiańskie tajemnice, czyniąc go najmądrzejszym człowiekiem na ziemi, a przed potopem spłodzić (razem z Azaelem) ze złą Naamą, córką Lameka, asyryjskie bóstwa opiekuńcze.
Azael-(Azjel, Asjel - "ten, którego umacnia Bóg") początkowo anioł służebny, zamieszkujący siódme niebo. Miał nauczyć ludzi czarów pozwalających opuszczenie Słońca, Księżyca i Gwiazd na ziemię. Ma być jednym z przeciwników czterech świętych władców żywiołów i strażnikiem ukrytych skarbów.
Azaradel-według "Księgi Henocha" jeden z upadłych aniołów objaśniających ludziom bieg Księżyca. Azazel-(Hazazel, "Bóg umacnia") według "Księgi Henocha" jeden z wodzów 200 upadłych aniołów, który "nauczył mężczyzn wykuwać miecze i tarcze", a kobiety "noszenia ubrań i malowania powiek". Zohar nazywa go jeźdźcem dosiadającym węża. Niegdyś był cherubinem i wodzem chóru niższych aniołów, obecnie to anioł upadły, ale wciąż potężny. W "Apokalipsie Abrahama" to "władca piekła, zwodziciel ludzkości", który jest demonem o siedmiu wężowych głowach, czternastu obliczach i dwunastu skrzydłach. Strącony miał być przez Boga za odmówienie złożenia pokłonu Adamowi. Ma być chorążym Szatana, a być może również pierwszym aniołem, jaki został strącony.
Azazjel-upadły serafin, który w dramacie "Niebo i ziemia" Byrtona jest błagany przez pobożną Anah, wnuczkę Kaina, o wyjawienie Pełnego Imienia Boga i który w dniu Potopu unosi ją na inna planetę.
Azibiel-według "Księgi Henocha", upadły anioł wygnany z Niega za współżycie z córkami ludzkimi.
Azkiel-jeden z wodzów dwustu upadłych aniołów "Księgi Henocha", a także jeden z tych, którzy utrzymywali grzeszne stosunki z kobietami.
Azrael-w mistyce żydowskiej anioł będący ucieleśnieniem zła, geniuszem śmierci. Właśnie Azrael miał być czwartym aniołem, któremu udało się przynieść Bogu garść ziemi, z której następnie został stworzony Adam. Ma on mieć "siedemdziesiąt tysięcy stóp i cztery tysiące skrzydeł, a w jego ciele znajduje się tyle oczu i języków, ile żyje ludzi na świecie."
Azrafil-według De Plancy' ego "straszliwy anioł" i jeden z demonów.
Baalberyt-(Balberyt, Berit, Beal, Elberyt) niegdyś książę chóru cherubinów, obecnie piekielny arcykapłan i mistrz ceremonii nakłaniający do bluźnierstwa i morderstwa oraz poświadczający pakty między ludźmi a diabłami.
Badariel-(Batarjal) jeden z dwustu upadłych aniołów etiopskiej "Księgi Henocha".
Bael-(Baal-"pan" lub "władca") potężny król podziemnego świata służący we wschodniej części Piekła. Jest zwierzchnikiem 60-70 legionów diabłów. Przywołany, ukazuje się jako istota o głowach człowieka, ropuchy i kota.
Balan-(Balam) niegdyś anioł chóru panowań, obecnie wielki i potężny Książę Piekła (dowodzi 40 legionami duchów piekielnych) o trzech głowach: byka, człowieka i barana, z wężowym ogonem i pałającymi ogniem oczyma. Przedstawiany jest nago, na niedźwiedziu, z krogulcem w dłoni.
Barakel-(Barajiel) upadły anioł z "Księgi Henocha".
Barakijal-według "Księgi Jubileuszuw" jeden z "czuwających", którzy zgrzeszyli z córkami ludzkimi. W Piekle jest nauczycielem astrologii. W "Księdze Henocha" miał być jednym z "dziesiętników" (przywódców) upadłych aniołów.
Barbatos-niegdyś anioł chóru cnót, obecnie Wielki Książę i zwierzchnik 30 legionów złych duchów. Ma "rozumieć śpiew ptaków, znać przeszłość i potrafić przepowiedzieć przyszłość. Przywołać go można tylko, gdy Słońce znajduje się w Strzelcu.
Basasael-zły archanioł z "Księgi Henocha".
Batrael-(Batariel, Badariel, Batrael, Batarjal, Metarel) w "Księdze Henocha" jeden z dwustu upadłych aniołów, czasem przywoływany w zaklęciach magicznych.
Bat Zuge-sefirota zła i nieczystości, określenie Lilith.
Behemot-("zwierzę") potwór chaosu (wieloryb, hipopotam, krokodyl) stworzony piątego dnia Stworzenia. Jest rodzaju męskiego i stanowi lądowy odpowiednik morskiego, żeńskiego potwora morza - Lewiatana. Według tradycji rzymskokatolickiej jest władcą ciemności (pomimo, że w Księdze Hioba 40, 19 określony jest jako "początek dróg Bożych"). Przedstawiany jest jako słoń o łapach niedźwiedzia, w Piekle ma pełnić funkcję wielkiego podczaszego i opiekować się obżarstwem oraz wszystkim tym, co dotyczy żołądka.
Belfegor-(Belfagor, Baal - Peor - "władca szczelin" lub "bóg Baal z góry Phegor) pierwotnie był czczonym pod postacią fallusa moambickim bogiem rozpusty. Według kabalistów należeć miał niegdyś do chóru księstw. W Piekle jest demonem odkryć i przemyślnych wynalazków. Ukazywać się ma pod postacią młodej kobiety. Masters przypuszcza, że Belfagor jest odpowiednikiem hinduskiego Rutrema.
Belial-(Berial, czasem Beliar) jeden z najpotężniejszych upadłych aniołów, niegdyś należał do chóru cnót. Często bywa utożsamiany z Szatanem. Jest "Panem Kłamstwa", zwanym również "Niegodnym". Właśnie za ciągłe kłamanie oraz za pogardę okazywaną nowostworzonemu człowiekowi miał zostać strącony. Milton w "Raju utraconym pisze: "Ostatni nadszedł Belial: bardziej sprośny / Umysł nie został strącony z Niebiosów / Ni rozkochany występniej w występku". Na rycinie Jacobusa Teramo tańczy przed Salomonem, składając mu listy uwierzytelniające. Jest symbolem niezależności i Księciem Północy.
Beliar-("nic nie wart") stworzony zaraz po Lucyferze z garści ognia anioł chóru cnót i chóru aniołów, miał upaść "jako pierwszy wśród cnotliwszych", strącony za odmowę uznania obrazu Boga. Beliar wspomniany był w kilku księgach Starego Testamentu jako zły duch, symbol i personifikacja zła. W Drugim Liście do Koryntian św. Paweł pyta: "(...) jaka jest wspólnota Chrystusa z Beliarem?" traktując Beliara jako wodza demonów lub personifikując go z samym Szatanem. W literaturze apokryficznej Beliar jest księciem ciemności, często też nazywa się go prymasem Piekła. Według niektórych Beliar nigdy nie był aniołem, ale, podobnie jak Aryman, niezależnym i równym Bogu przeciwnikiem.
Belzebub-(Beelzebub, Belzebud, Belzaboul; Beel - Zewuw : "Władca Much", Baal Zewul : "książę"; "Władca Chaosu") pierwotnie bóstwo syryjskie; w Drugiej Księdze Królewskiej filistyński bóg Ekronu; w Kabale wódz 9 złych aniołów Piekła. Choć często nazywany "władcą złych duchów", nie jest jednak utożsamiany z Szatanem. W Niebie miał być cherubinem.
Belzebut-(Beezebut) niegdyś książę serafinów, obecnie upadły anioł i zły duch lipca, przeciwnik anioła Werchiela.
Bernael-anioł ciemności i anioł zła z tradycji Falaszów.
Busasejal-jeden z dwustu upadłych aniołów z etiopskiej "Księgi Henocha".
Bylet-(Belet) niegdyś anioł chóru potęg, w Piekle przewodzi 85 legionami demonów. Jest królem, dosiada siwego konia, a jego przybycie oznajmia ogłuszający głos trąby.
Carreau-(Carnivean) niegdyś książę chóru potęg, obecnie demon wzywany w litaniach sabatowych i mający nakłaniać do nieokazywania miłosierdzia.
Chemos-niekiedy utożsamiany z Baal-Peorem i Nisrochem upadły anioł z "Raju utraconego".
Chobaliel-według Voltaira jeden z upadłych aniołów wymienionych w tradycjach o patriarsze Henochu.
Dagon-w mitologii Fenicjan, bóstwo przedstawiane w postaci morskiego potwora: pół-człowieka i pół-ryby, w "Raju utraconym" upadły anioł. Diabolos-(Diabolus) diabeł z "Holy War" Bunyana, walczył z Szadajem (Bogiem) wspomagany przez "diabolian": Apollyona, Pytona, Cerberusa, Legiona i innych...
Drsmiel-zły anioł, przywoływany w zaklęciach magicznych mających skłócić małżonków.
Dubiel-(Dobiel, "bóg-niedźwiedź") anioł opiekuńczy Persji i jeden z oskarżycieli Izraela (przez co musi być uważany za anioła upadłego, tak jak pozostałych 70 lub 72 aniołów narodów, prócz patrona Izraela - Michała, którzy uczestniczyli w waśniach między narodami). Według hebrajskiej "Księgi Henocha" Dubiel wraz z Samaelem są przedstawicielami Szatana w sądzie niebiańskim.
Duma-(Douma, aramejskie "Cisza") anioł milczenia i śmiertelnej ciszy, anioł opiekuńczy Egiptu i Książę Piekła, mający po sobą (według "Zoharu") "dziesiątki tysięcy aniołów zniszczenia". Ma być również "wodzem aniołów gehenny; a towarzyszy mu orszak dwunastu tysięcy miriadów złych duchów, a wszystkie zajmują się karaniem grzeszników". Dodatkowo wspomina się o nim jako o "tysiącokim aniele śmierci, uzbrojonym w ognisty bicz i miecz z płomieni". W babilońskiej legendzie o zstąpieniu Ishtar do Hadesu Duma występuje jako strażnik czternastej bramy.
Eblis-(Haris, "rozpacz") odpowiednik judochrześcijańskiego Szatana z mitologii perskiej i arabskiej. Niegdyś miał być wysokim rangą aniołem i ozdobą Raju. Strącono go za odmowę oddania pokłonu nowo stworzonemu Adamowi. Czasem mówi się, że jest ojcem wszystkich diabłów.
Egzael-w etiopskiej "Księdze Henocha" "dziesiąty spośród potężnych [upadłych] aniołów, którzy nauczyli ludzi budować machiny wojenne, wyrabiać ozdoby ze srebra i złota, nosić biżuterię i używać perfum."
Ejszet Zenunim-(Iszet Zenunim) żeński anioł rozpusty i nierządu z Kabały, jedna z czterech towarzyszek Samaela. Jest ona, tak jak Lilith, żeńskim aniołem trucizn i śmierci.
Enepsignos-żeński, wyjątkowo nikczemny i złośliwy demon.
Ertrael-upadły anioł z "Księgi Henocha".
Eszmadaj-król demonów literatury rabinickiej.
Ezekiel-(hebrajskie "moc Boża) według etiopskiej "Księgi Henocha" upadły anioł, który nauczył ludzi wróżyć z chmur.
Farcuf-(hebrajski "dwulicowy", "hipokryta") upadły anioł będący geniuszem cudzołóstwa i pożądliwości, byś może jeden z aniołów godziny czwartej. Najprawdopodobniej właśnie Farcuf ukazuje się Judzie na rozstaju dróg, by zwrócić uwagę patriarchy na jego synową, Tamar.
Fene-węgierski demon pojawiający się w idiomach i zwrotach jak np. Niech cię Fene pożre.
Feneks-niegdyś anioł chóru tronów, obecnie (w Piekle) wielki markiz i poeta, dowódca 20 legionów duchów.
Fokalor-(Forkalor, Furkalor) przed upadkiem anioł chóru tronów. Obecnie jest wielkim księciem lub generałem piekielnym dowodzącym 30 legionami złych duchów, którego specjalnym zadaniem jest zatapianie okrętów wojennych i zabijanie ludzi. Wezwany ukazuje się pod postacią człowieka ze skrzydłami gryfa.
Forfaks-(Moraks, Maraks) lord lub hrabia Piekła przewodzący 36 legionami złych duchów. Uczyć ma astronomii i sztuk wyzwolonych. Wezwany, ukazuje się pod postacią jałówki.
Forkas-(Foras, Furkas, Fourkas) prezydent lub książę Piekła, uczący logiki i matematyki, znający właściwości ziół i kamieni. Odzyskuje utracone majątki i czyni ludzi niewidzialnymi. Ten "rycerz, wielki wódz piekielny" ma pod sobą 29 legionów duchów.
Forneus-niegdyś anioł chóru tronów i chóru aniołów, w Piekle potężny markiz dowodzący 29 legionami duchów. Uczy sztuk pięknych , retoryki i języków. Potrafi u ludzi wzbudzić miłość do ich nieprzyjaciół. Wezwany, ukazuje się pod postacią potwora morskiego.
Gaap-(Tap) niegdyś anioł chóru potęg (mocy), w Piekle wielki prezydent lub wielki książę oraz "Król Południa", dowodzący 66 legionami złych duchów (częściej jednak za Króla Południa uważa się Szatana lub, ewentualnie, Samaela). Przedstawia się go jako ludzką istotę ze skrzydłami nietoperza.
Gadriel-(aramejskie "Bóg jest moją pomocą") jeden z dwustu upadłych aniołów "Księgi Henocha". To właśnie on, według legendy, miał zwieść Ewę w Raju. Podobnie jak Azazel, również uczył ludzi obchodzić się z bronią. Gamaliel-(hebrajskie "odpłata Boża") niegdyś potężny eon i wysoki rangą święty anioł, obecnie zły przeciwnik cherubinów służący pod rozkazami Lilith - demona rozpusty i oblubienicy Samaela.
Goap-niegdyś anioł chóru potęg, w Piekle jeden z dwunastu prezydentów podziemnych krain. Ma być również "Księciem Zachodu" (częściej tą rolę powierza się Lewiatanowi).
Golab-("podżegacz") upadły anioł buntu i gniewu, sługa "czarnego Samaela". Jest jedną z sefirot zła i nieczystości oraz przeciwnikiem serafinów.
Gulhab-piąta z dziesięciu sefirot zła i nieczystości.
Gurson-(Gorson, Gorsou) upadły anioł służący pod rozkazami Lucyfera. Ma być Księciem Południa, rolę tą raczej przypisuje się jednak jego Panu.
Guzjel-zły anioł przywoływany w zaklęciach przeciw nieprzyjacielowi.
Hakael-jeden z siedmiu przywódców upadłych aniołów, "siódmy" Szatan.
Hananel-jeden z upadłych aniołów w etiopskiej "Księdze Henocha".
Harab-Serapel-("kruki śmierci") sefira przeciwna do Necach, której zewnętrzną powłoką są Teumiel i Baal Chanan. Jest również siódmym z dziesięciu demonów świata asija. Jeżeli o Harab-Serapel mówi się w liczbie mnogiej, ich przywódcą jest Baal. Harut i Marut-wysokiej rangi aniołowie, którzy zakochawszy się w kobiecie o imieniu Zobra (lub Zuhra), wyjawili jej sekretnie imię Boga, za co zostali strąceni z Nieba. Teraz uczą magii i czarnoksięstwa (według jednej z wersji legendy w lochu niedaleko Babilonu, wisząc głową w dół). Zobra zaś, wykorzystując moc wyjawionego imienia, przenieść się miała na planetę Wenus, z którą odtąd w mitologii mahometańskiej jest utożsamiana.
Hauras-(Haures, Hawres, Flauros) niegdyś zajmował wysokie stanowisko w hierarchii niebiańskiej; jeden z 72 demonów, które miał Salomon zamknąć w mosiężnym naczyniu i wrzucić do morza lub jeziora. Miał królowi opowiedzieć dzieje świata i upadku aniołów.
Helel-upadły anioł z mitologii kananejskiej, syn skrzydlatego bóstwa o imieniu Sahar lub Szarer. Helel próbował zająć tron najwyższego boga, za co został pozbawiony dowództwa nad nefilimami i strącony do otchłani. Czasem interpretuje się go jako pierwszego upadłego anioła, o którym wspomina "Księga Henocha", jednak najprawdopodobniej jest nim Azazel.
Horus-(Orus) upadły anioł z "Raju utraconego" Miltona, w mitologii egipskiej bóg nieba, syn Izydy i Ozyrysa. Hosampsich-jeden z przywódców upadłych aniołów w "Księdze Henocha". Hurmiz-jedna z córek Lilith.
Imamiasz-według kabały niegdyś anioł chóru księstw i jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz; w Piekle opiekun podróżników. Przywołany odpowiednim zaklęciem upokarza lub zabija nieprzyjaciół inwokanta.
Izis-(Izyda) w "Raju utraconym" Milton zalicza to egipskie bóstwo życia (boginię - matkę) do pocztu aniołów upadłych. Może to mieć związek z faktem, iż Fenicjanie przemianowali Izis na Astarota, który w traktatach magicznych jest eks-serafinem i wielkim księciem krain piekielnych.
Jabiel-zły anioł przywoływany w zaklęciach mających na celu skłócenie małżonków.
Jecer ha-Ra- (Jecer Ra, "zły popęd") upadły anioł będący uosobieniem złych skłonności w człowieku. W tradycji rabinickiej jest to sam Szatan.
Jekon-(Jikon, "podżegacz") herszt upadłych aniołów z etiopskiej "Księgi Henocha", który z pomocą anioła Asbiela zwiódł innych aniołów, kusząc ich widokiem pięknych córek ludzkich (tzn. kobiet). Z tymi to kobietami synowie boży utrzymywali następnie grzeszne stosunki, za co zostali strąceni do Otchłani.
Jetrel-jeden z dwustu upadłych aniołów "Księgi Henocha".
Jomjael-("dzień Boży") według etiopskiej "Księgi Henocha", jeden z upadłych aniołów strącony z Niebios razem z Szatanem, Szemhazajem i innymi.
Jomuel-anioł upadły, który przed Potopem miał utrzymywać grzeszne stosunki z córkami ludzkimi. Jowisz-w "Raju utraconym" zaliczony przez Miltona do aniołów upadłych. Jego pierwowzorem jest grecki władca niebios (Zeus lub Dzeus), przez Rzymian zwany Jupiterem, czyli Jowiszem. Juwart-obecnie służący w Piekle były książę chóru aniołów.
Kafkefoni-(Kafzefoni) jedna z sefirot zła i nieczystości, a także król mazikin i mąż "małej trędowatej".
Kaim-(Kajm, Kamio) niegdyś jeden z chóru aniołów, obecnie wielki prezydent Piekła, ukazujący się pod postacią drozda. Dowodzi 300 legionami duchów piekielnych.
Kakabel-(Kochbiel, Kokbiel, Kabajel, Kochab; "gwiazda Boża") niegdyś wielki książę aniołów, sprawujący władzę nad gwiazdami i konstelacjami. Obecnie anioł upadły, tak jak w Niebie dowodzi 365 legionami duchów i uczy astrologii.
Kameron-demon dwunastej godziny dnia, przywoływany w zaklęciach Belzebuta i Astarota.
Kazbiel-(Kasbiel, Kaspiel; "czarnoksięstwo") anioł upadły określany mianem "wodza przysiąg". Przed strąceniem z Nieba jego imię brzmiało Bikwa, co oznacza "dobry". Po upadku otrzymał swe obecne imię, które oznacza "ten, który okłamuje Boga". Według legendy Kazbiel prosił Michała o wyjawienie mu utajonego imienia Boga, Michał jednak mu odmówił. Kazdeja-(Kesdeja, Kasdaje) ten upadły anioł, będący według etiopskij "Księgi Henocha" jednym z siedmiu przywódców buntu w Niebie, uczy "rozmaitych praktyk demonicznych, w tym także dokonywania aborcji".
Klotod-żeński dżin wojny, którego pokonać jest w stanie wyłącznie anioł Marmarat, jeden z siedmiu aniołów planetarnych.
Kosmokrator-władca materialnego świata z gnostycyzmu walentyniańskiego; jego małżonką jest Barbelo. Krocel-niegdyś anioł chóru potęg, obecnie wielki książę dowodzący 48 legionami duchów z Piekła, gdzie zajmuje się nauczaniem geometrii i sztuk wyzwolonych.
Kunospatston-upadły anioł, w okultyzmie demon morza mający postać ryby i lubujący się w zatapianiu statków. Jest również chciwy złota.
Kumtael-upadły anioł, demon chorób.
Lajla-(Leliel, Lajlahel) jego imię najprawdopodobniej pochodzi z rabinickiej egzegezy słowa lailah (noc). Jest on demonicznym aniołem nocy, "księciem poczęcia" i bratem Lilith.
Lehahiasz-(Lahasz) niegdyś anioł chóru panowań i jeden z 72 niebiańskich hierarchów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz, obecnie anioł upadły opiekujący się koronowanymi głowami i zapewniający im posłuszeństwo poddanych. Strącony został za namówienie (wraz z Zakunem) 184 miriady aniołów, by skradły modlitwy umierającego Mojżesza zanim dotrą one do Boga.
Lewiatan-(hebrajskie "ten, który zwija się w fałdy") żeński (!!!) pierwotny potwór morski i zły smok, hebrajskie imię bogini Tiamat. Lewiatan jest potworem głębin i odpowiednikiem męskiego lądowego potwora, Behemota. Jak głosi legenda, zostali oni stworzeni piątego dnia stworzenia. Lewiatan jest również jednym z Czterech Uświęconych Książąt Piekła (zachód), obok Szatana, Lucyfera i Beliala. W Biblii mowa o niej w Księdze Hioba 41, 1 - 10 (mimo że używany jest męski zaimek "on"), a w Hi 26, 13 nazywają ją "wężem zbiegiem" lub "wijącym się wężem". W Księdze Izajasza nazywa się ją również "wężem krętym" oraz "potworem morskim, który jest w morzu". W Apokalipsie św. Jana jest to "wąż starodawny". W tradycji kabalistów Lewiatan symbolizuje Samaela, który ma być "królem piekła" i jest utożsamiany z Szatanem. W okultyzmie zaś jest to demon "zachęcający do niewierności". Według mitologii mandajskiej u kresu czasów wszystkie dusze nieczyste mają być połknięte przez Lewiatana.
Lilith-żeński demon poczęcia (obok Lajla), trucizn, śmierci, zniszczenia, zarazy i nierządu, który krzywdzi noworodki (męskie do ósmego, a żeńskie do dwudziestego dnia po porodzie m.in. sprowadzając na nie epilepsję - wraz z Naamą) i kobiety w ciąży, matka wszystkich demonów. Dodatkowo pierwsza kobieta i oblubienica złego anioła Samaela (Szatana). Czasem też nazywa się ją Wielką Nierządnicą Apokalipsy, potrójną boginią Nieba, Ziemi i Piekła (ten sam tytuł nadaje się Rahab). W Kabale demon piątku. Jej imię pochodzi raczej od sumeryjskiego słowa lil (wiatr), niż od hebrajskiego lailah (noc). Przede wszystkim Lilith jest pierwszą kobietą i pierwszą żoną Adama, stworzoną w ten sam sposób, co on (z ziemi Edenu). Choć wprowadziła swego męża w tajniki magii i urodziła ponad setkę dzieci, odmówiła mu posłuszeństwa i uciekła. Na prośbę Adama Bóg wysłał trzy anioły (Sansenoja, Senoja i Semangelofa) by sprowadziły ją z powrotem. Nawet w obliczu groźby uśmiercania przez Boga codziennie jednego z jej demonicznych dzieci, Lilith nie zgodziła się powrócić do Adama. "Zohar" opisuje ją jako "ogniście namiętną istotę żeńską, która współżyła z pierwszym człowiekiem", jednak kiedy Bóg stworzył Ewę, "uniosła się w powietrze i odleciała nad morze czerwone", skąd wciąż "próbuje usidlić ludzkość". W Biblii Lilith wspomniana jest tylko raz - w Księdze Izajasza 34, 14 : 15: "(...) i nawet kozłokształtny demon będzie nawoływał swego towarzysza. Zaiste, tam lelek odetchnie i znajdzie sobie miejsce odpoczynku. Tam wąż - strzała zrobił sobie gniazdo i składa jaja, i będzie je wylęgał, i zbierze je pod swój cień.". Lilith nazywana jest sową błotną, jędzą, upiorem lub duchem pustyni. Przedstawia się ją jako nagą, piękną kobietę, której ciało przechodzi w wężowe sploty. Rabini uważali ją za główną kusicielkę, demoniczną żonę Adama i matkę Kaina, która "będzie żyła i szkodziła człowiekowi aż do czasów mesjańskich, kiedy to Bóg ostatecznie wypleni zło i nieczystość z powierzchni Ziemi". Lilith, szkodząc rodzajowi ludzkiemu, używała różnych imion, z których siedemnaście wyjawiła pod przymusem prorokowi Eliaszowi. Los-niegdyś anioł boskiej opatrzności, "pracownik wieków". Miał być czwartym z nieśmiertelnych, małżonkiem Enitharmon i ojcem Orka jak również jednym z twórców Wszechświata, budowniczym czasu i artystą, który powołał do życia Golgonoozę, miasto sztuk. Po swym upadku próbował nadać światu nowy kształt: "Jestem owym mrocznym Prorokiem, co przed sześcioma tysiącami lat / został wyrzucony z łona Wieczności". Los symbolizuje wyobraźnię i poezję; czasem jest identyfikowany z Lucyferem.
Lucifer-("nosiciel światła", "dawca światła") niesłusznie utożsamiany z upadłym aniołem (Samaelem - Szatanem) na skutek błędnego odczytania fragmentu Księgi Izajasza 14, 12 "O, jakże spadłeś z nieba, jaśniejący Synu Jutrzenki". Apostrofa ta w rzeczywistości skierowana jest do Nabuchodonozora, króla Babilonu (poza tym w Starym Testamencie nie ma mowy o aniołach upadłych, pomimo że Bóg "sługom swoim nie ufa / a i w aniołach braki dostrzega" (Hi 4, 18)). Lucyfera i Szatana utożsamili dopiero Ojcowie Kościoła tacy, jak św. Hieronim oraz słowiańska "Księga Henocha". W okultyzmie Lucyfer miał być niegdyś cherubinem, a obecnie jest Cesarzem Piekła, jednym z jego Czterech Uświęconych Książąt (wschód). Ukazywać się ma pod postacią najpiękniejszego dziecka. Jest demonem grzesznej pychy i oznacza gwiazdę lub planetę Wenus; jest "najjaśniejszym aniołem, Dzieckiem Światłości"
Lupus-przywódca demonów zsyłających choroby.
Mahonin-(Machonim) według protokołów egzorcyzmów w Auch (1618) diabeł "trzeciej hierarchii i drugiego chóru archaniołów", którego przeciwnikiem w Niebie miał być św. Marek Ewangelista. Malach ha-Mawet-anioł śmierci zazwyczaj utożsamiany z Samaelem lub Azraelem (według literatury rabinickiej i tradycji koranicznej).
Mammon-(Mamona, aramejskie "bogaci") w ewangeliach św. Mateusza (6, 24) i św. Łukasza (16, 13 "Nikt nie może być niewolnikiem dwóch panów; bo albo jednego będzie nienawidzić, a drugiego miłować, albo do jednego przylgnie, a drugim wzgardzi. Nie możecie być niewolnikami Boga i Bogactwa.") Mammon jest imieniem złowrogiej siły sprzeciwiającej się Bogu. W okultyzmie jest to upadły anioł pełniący w Piekle funkcję jednego z arcydemonów i księcia kusicieli. Utożsamiany z Lucyferem, Samaelem (Szatanem), Belzebubem i Nabuchodonozorem jest demonem chciwości i skąpstwa, który (według św. Franciszka) "Dzierży berło tego świata". W średniowieczu uważano go za syryjskiego boga. W "Raju utraconym" Milton tak opisuje jeden z zastępów upadłych aniołów: "Mammon ich prowadził, / Mammon, najniżej pochylony ze wszystkich / Duchów, co z nieba runęli gdyż, nawet / I w Niebie myśli jego i spojrzenia / Zawsze w dół biegły, bardziej podziwiając / Chodniki Niebios złotem wyłożone / Niż jakiekolwiek boskie albo święte / Widoki."
Mara-szatan w mitologii buddyjskiej. "Słudzy Mary / Aniołowie występku" uosabiają "dziesięć grzechów głównych". Marchocjasz-(Marchosias) przed upadkiem anioł ten należeć miał do chóru panowań. Obecnie, w Piekle, jest wielkim markizem. Przywołany, Marchocjasz zjawia się pod postacią wilka lub dzikiej lwicy ze skrzydłami sępa i ogonem węża.
Mardero-demon chorób.
Marou-niegdyś, w Niebie, jeden z cherubinów. Obecnie anioł upadły i demon.
Mastema-(Mansemat) anioł oskarżyciel, kusiciel i wykonawca kar. Jest księciem zła, niesprawiedliwości i potępienia. Zwany jest ojcem zła oraz aniołem nieszczęścia i wrogości. Mastema miał starać się zabić Mojżesza, gdy ten podróżował przez pustynię, by spotkać się z faraonem (a następnie zatwardził serce tegoż), miał również pomagać kapłanów egipskim w wykonywaniu magicznych sztuczek.
Matanbukus-(Matanbuchus, Mechembuchus, Meterbuchus, Matabukus, Beliar) anioł nieprawości, utożsamiany z Beliarem ("Beliar, którego imię brzmi Matabukus"). Imię jego ma pochodzić od hebrajskiego wyrażenia "matan buka" ("bezwartościowy dar") lub jest zniekształceniem słowa "mitdabek" ("ten, który atakuje samego siebie" - demon).
Mefistofeles-(Mefistofiel, Mefistofilis, Mefisto, "ten, który nie lubi światła") imię jego pochodzi z języka hebrajskiego ("Mefir" - niszczyciel; "tofel" - kłamca, lub "Mephistoph"-niszczyciel dobrego) albo z greckiego ("Mephostophiles" - nie lubiący światła, duch ciemności). Ma być jednym z siedmiu wielkich książąt piekła. Nazywany jest sługą Szatana (Samaela) lub też samym Szatanem. W literaturze pięknej to właśnie Mefistofeles (na rozkaz Szatana) zawiera pakt z Faustem, towarzyszy mu przez jakiś czas by zabrać jego duszę do Piekła. Jest "symbolem wartości negatywnej", a poznać go można "po zimnym okrucieństwie, jadowitym śmiechu, który doprowadza do łez, i okrutnej radości, jaką wywołuje u niego czyjś ból". Melek Taus-(Melek-I-Taus, Melek Tawus) w religii Jezydów, anioł czczony pod postacią pawia. Miał on stworzyć Ewę z ciała Adama.
Meresin-(Merasin, Meris, Metiris, Merihim, Meririm) niegdyś jeden ze świętych aniołów (anioł objawienia), obecnie przebywa w Piekle gdzie jest władcą gromu i błyskawicy; w "Raju utraconym" Miltona upadły anioł, wódz mocy powietrznych. To o nim św. Paweł w Liście do Efezjan (2, 2) ma mówić "władca mocy powietrza" (Szatan). Meresinowi dano moc wyrządzać szkodę ziemi i morzu.
Meszulhiel-ostatnia spośród dziesięciu sefirot zła i nieczystości. Metatiaks-jeden z 36 duchów zodiakalnych będących zarazem demonami chorób. Wywołuje schorzenia nerek i tylko święty anioł Adonael jest w stanie go powstrzymać.
Mitoks-dewa "błędnie wymawianych słów" w zaratustrianizmie i sługa perskiego księcia demonów, Arymana.
Moloch-(Molech) potężny anioł upadły, "najzacieklejszy / I najmocniejszy z duchów, które w Niebie / Wojnę toczyły." ("Raj utracony" Miltona). W tradycji żydowskiej to kananejski bóg ognia lub Słońca, któremu w ofierze składano dzieci (II Królów 23,10 "I sprawił, że Tofer w dolinie synów Hinnoma przestało się nadawać do oddawania czci, by nikt nie przeprowadzał swego syna ani swej córki dla Molocha". Ma być księciem krainy łez i członkiem rady piekielnej.
Mulciber-anioł upadły, który "wieże ongi budował w Niebiosach".
Murmur-(Murmus) niegdyś anioł chóru tronów i chóru aniołów, obecnie wielki książę dowodzący 30 legionami złych duchów. Przywołany, ukazuje się pod postacią wojownika w książęcej koronie, dosiadającego gryfa i otoczonego grającymi trąbami. Naucza filozofii i przymusza dusze zmarłych, by odpowiadały na jego pytania.
Naama-("dogadzająca") jedna z czterech aniołów rozpusty i towarzyszek Samaela (pozostałe to Lilith, Ejszet Zenunim i Agrat bat Machlat). Aniołowie Uza i Azazel zostali nakłonieni do grzechu właśnie przez Naamę. Błędnie nazywana "matką demonów", miała wraz z Lilith sprowadzać epilepsję na dzieci. W Księdze rodzaju Naama jest siostrą Tubal - Kaina i córką Cylli i Lamecha.
Negarsanel-(Nasargiel) książę Piekła.
Nekael-(Nukael) zły, upadły archanioł znany z tradycji o patriarsze Henochu.
Nelchael-niegdyś anioł chóru tronów i jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Obecnie anioł upadły, zajmujący się w Piekle nauczaniem astronomii, matematyki i geografii.
Nergal-(Nirgal, Nirgali, "wielki bohater", "wielki król", "król śmierci") władca piekieł w mitologii babilońskiej uważany za Czarne Słońce niszczące roślinność. Jego żoną była Ereszkigal. W Biblii Nergal jest odpowiednikiem Baala, bóstwa Hadesu i bóstwem "ludzi z Kut" (2 Kl 17, 30). W okultyzmie jest szefem tajnej policji piekielnego imperium. Uważany jest za boga wojny, zarazy, gorączki oraz za ducha planety Mars.
Nisroch-(Nisrok, "wielki orzeł") pierwotnie asyryjskie bóstwo, czczone przez Sennacheryba (2 Kl 19, 37). Niegdyś wódz chóru księstw, obecnie (w okultyzmie) szef kuchni Domu Książąt.
Nitael-niegdyś anioł należący do chóru księstw i jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (podobno nadal zachował tą godność). Miał się dołączyć do Szatana (Samaela) w czasie buntu w Niebie, a obecnie przebywa w Piekle sprawując władzę nad królami, cesarzami i wysokiej rangi duchownymi.
Obizut-żeński demon przybierający postać skrzydlatego smoka. W Testamencie Salomona Obizut zostaje zmuszona do ucieczki przez anioła Bazazata.
Ofiomerfus-w gnostycyzmie ofickim wąż Ofiomorfus jest odpowiednikiem hebrajskiego diabła Samaela.
Ofis-("wąż") według asyryjczyków "wódz zbuntowanych aniołów". Ofis był czczony przez ofitów jako wąż, który namówiwszy Ewę i Adama do zjedzenia zakazanego owocu, pomógł człowiekowi uzyskać dostęp do boskiej wiedzy.
Olivier-niegdyś książę chóru archaniołów, demon zachęcający do okrucieństwa i chciwości.
Omael-niegdyś anioł chóru panowań i jeden z 72 noszących boskie imię Szemhameforasz, obecnie upadły anioł pomnażający gatunki, unieśmiertelniający rasy oraz sprawujący opiekę nad aptekarzami. Omiel-anioł, który przed Potopem współżył z córkami ludzkimi.
On-demon, sługa Lucyfera.
Onoskelis-żeński demon, jeszcze jako anioł była jednym z najpotężniejszych mieszkańców Nieba (nie wiadomo jednak dokładnie, jaką rolę pełniła lub do którego chóru należała).
Ouza-anioł, który razem z Azazelem zstąpił na ziemię i współżył z córkami ludzkimi.
Ozyrys-egipski bóg Płodności i Królestwa Umarłych, tak jak inne bóstwa pogańskie strącony do Piekła.
Pajmon-("dzwonienie") przed upadkiem anioł chóru panowań. W Piekle jest Wielkim Księciem podlegającym bezpośrednio Lucyferowi. Dowodzi 200 legionami złych duchów i upadłych aniołów, również z chóru panowań. Wezwany, ukazuje się jako mężczyzna z twarzą kobiety, ze skrzącym się drogimi kamieniami diademem na głowie. Towarzyszą mu inni książęta: Bebal i Abalam.
Penemuel-("wnętrze") jeden z upadłych aniołów "Księgi Henocha", który nauczał ludzi "pisania atramentem na papierze", sztuki potępianej jako zła i niemoralna. Pouczać też miał dzieci ludzkie o tajnikach mądrości oraz o blaskach i cieniach życia. Potrafi również leczyć ludzką głupotę.
Pruflas-upadły anioł niegdyś należący do chóru tronów i chóru aniołów.
Przjel-zły (upadły) anioł, którego przywołuje się w zaklęciach przeciw nieprzyjaciołom.
Psdiel-zły (upadły) anioł, którego przywołuje się w zaklęciach przeciw nieprzyjaciołom.
Ptahil-pomagał Bogu w dziele Stworzenia, stworzył Adama, lecz nie potrafił tchnąć w niego życia. Po upadku jest księciem zła, zwierzchnikiem planet i demonów.
Pura-(Puta, Poteh) anioł zapominania i złej pamięci, "rozpraszającym boskie światło".
Pursan-(Purson, Kurson) przed upadkiem anioł chóru cnót i tronów. Obecnie jest "trzecim generalnym adiutantem cesarza" (Samaela - Szatana) i dowodzi 220 legionami złych duchów. Ukazuje się pod postacią człowieka z lwią twarzą, trzymającego w ręku żmiję i dosiadającego niedżwiedzia. Zna przyszłość i przeszłość oraz potrafi odnaleźć ukryte skarby.
Puzjel-zły (upadły) anioł, którego przywołuje się w zaklęciach przeciw nieprzyjaciołom.
Pyton-w hierarchii złych duchów, drugi z dziewięciu archaniołów, a właściwie arcydemonów. Jest księciem duchów kłamstwa. W mitologii greckiej był potwornym wężem, który wylągł się z mułu po Potopie i ukrył w rozpadlinie góry Parnas; ostatecznie został zabity strzałą z łuku Apolla.
Raamiel-("drżący przed Bogiem") upadły anioł sprawujący władzę nad gromem.
Rabdos-("berło") niegdyś wysoki dostojnik niebiański, zdolny wstrzymać gwiazdy w odwiecznym biegu, obecnie demon duszący ludzi.
Rahab-("gwałtowność", "zarozumiałość", hebrajskie sar szel jam - "królowa pierwotnego morza") w Biblii mityczny potwór morski symbolizujący Egipt jako ziemską potęgę zła (obok Babilonu). Rahab jest aniołem pychy i bezczynności. W tradycji Bóg karał Rahab dwa razy: pierwszy raz za odmówienie oddzielenia wód wyższych od wód niższych w Dniu Stworzenia, a drugi raz za próbę przeszkodzenia Izraelitom w ucieczce przed wojskami faraona przez Morze Czerwone. Rahab, jako istocie żeńskiej, nadaje się wspólny z Lilith tytuł "Wielkiej Nierządnicy, potrójnej bogini Nieba, Ziemi i Piekła". Często utożsamiana z Lewiatan(em).
Ramiel-anioł gromu, w etiopskiej "Księdze Henocha" jeden z wodzów upadłych aniołów. Walczy w zastępach Samaela - Szatana.
Ram Izad-żeński anioł wykonujący "płatne usługi".
Raum-(Rajm) przed upadkiem anioł chóru tronów, obecnie wielki hrabia Piekła (dowodzi 30 legionami duchów) ukazujący się pod postacią kruka lub istoty z głowami człowieka, kota i żmii. Jest aniołem pożarów, a w zakres jego obowiązków wchodzi m. in. burzenie miast oraz pozbawianie ludzi godności i zaszczytów.
Regent-upadły anioł z zastępów Samaela - Szatana, jeden z potężniejszych aniołów, które zbuntowały się przeciw Bogu.
Rimmon-(hebrajskie "ryczący" lub "wyniosły") niegdyś archanioł, obecnie demon lekarzy. Jest władcą burzy, a jego symbolem jest owoc granatu lub trójząb. Pierwotnie bóstwo z Damaszku, Akadii, Asyrii a także religii semickich.
Rofokale-upadły anioł, sprawujący władzę nad bogactwami i skarbami tego świata. Jego podwładnymi są: Baal, Agares i Marbas.
Rosier-niegdyś niski rangą anioł chóru panowań, obecnie anioł upadły "kuszący za pomocą miłości".
Rumael-jeden z upadłych aniołów wymienianych w "Księdze Henocha".
Rumjal-w etiopskiej "Księdze Henocha" zły, upadły archanioł, jeden z dwunastu, których Samaelowi - Szatanowi udało się nakłonić do buntu.
Sabaot Adamas-upadły anioł utożsamiany z esencją zła; jest władcą złych eonów.
Sachiel-Melek-potężny anioł upadły, sprawujący pieczę nad kapłanami i składaniem ofiar.
Salamiel-potężny anioł, książę upadłych serafinów, uprzednio (w Niebie) książę tego chóru.
Salpsan-imię syna Samaela - Szatana.
Samael- ("trucizna Boga", "przywódcy wszystkich szatanów", "Anioł Apokalipsy", "Anioł Chaosu", "Anioł Ciemności", "Anioł jecira", "Anioł Odstępca", "Anioł Oskarżyciel", "Anioł Pychy", "Anioł Rzymu lub Edomu", "Anioł Śmierci", "Anioł Zła") najczęściej utożsamia się go bezpośrednio z Szatanem, a niektórzy analizatorzy pism kanonicznych twierdzą, że "Samael" to właściwe imię owego "znienawidzonego 'przeciwnika', który odstąpił od Boga i wyparł się Jego światłości". Samaela uznaje się albo za najświętszego (lub jednego z najświętszych) albo za najbardziej występnego i najpotężniejszego z upadłych aniołów. Z jednej strony, w Niebie, ma być jednym z siedmiu regentów świata, któremu służą dwa miliony aniołów; z drugiej zaś jest "wielkim wężem o dwunastu skrzydłach, który spadając z niebios, pociągnął za sobą cały układ słoneczny"... Samael jest również jednym z wielu aniołów pełniących funkcję Anioła Śmierci. Ci, którzy uważają Samaela za sługę bożego twierdzą, że to on był aniołem, który powstrzymał Abrahama przed złożeniem ofiary z Izaaka, oraz tym, który walczył z Jakubem w Penuel, zwą go również "surowością Bożą". Ma on należeć do chóru serafinów (będąc jego wodzem, tak jak i wodzem chóru cnót) i być pierwszym wśród krytyków sztuki. Przed swym (możliwym) upadkiem miał on "nosić [wszystkich aniołów] jako odzienie, bowiem przewyższał wszystkich wiedzą i chwałą". Najczęściej jednak przedstawia się go i pojmuje jako Cesarza Piekła i Króla Upadłych Aniołów, który to miał pod postacią węża skusić Ewę, aby zjadła zakazany owoc, a następnie spłodzić z nią Kaina (jego matką miała być również Lilith). Jeżeli Samaela-Szatana i węża nie utożsamia się, to jeden z nich jest narzędziem drugiego. Według legendy Samael miał być strącony za popełniony grzech pychy: strącił go na ziemię Bóg, gdy anioł ten odmówił złożenia hołdu Adamowi. Wówczas to "Samael chwycił za skrzydła Michaela i niechybnie ściągnąłby go w dół, gdyby Bóg się nie wmieszał". W tradycji żydowskiej Samael jest mężem Lilith (pierwszej żony Adama). Razem działają w nocy i kuszą ludzi do złego, ponieważ "Grzesząc [ludzie] umacniają potęgę Samaela i umożliwiają mu czasowe zapanowanie nad Szechiną, mające katastrofalne skutki dla świata". Oprócz Lilith, towarzyszkami Samaela są jeszcze trzy pozostałe żeńskie anioły nierządu: Ejszet Zenunim, Agrat bat Machlat i Naama. Według Judasza Iszkarioty "psy wyją, gdy Samael, / anioł śmierci tchnący lodem, / mknie przez miasto cichym lotem". Anioł ten (lub diabeł) ma też być "najmłodszym i najbardziej męskim spośród przedstawicieli Piekła, rudowłosym hultajem". Samael nazywany jest "władcą tego świata" oraz "władcą mocarstw powietrza" (tak jak Szatan). Miał zostać stworzony szóstego dnia stworzenia z blasku samego Boga.
Samewiel-upadły anioł wspomniany w etiopskiej "Księdze Henocha".
Samiel-("nieśmiertelny anioł Boży") jeden z wodzów upadłych aniołów, opisywany jako "ślepy, poczwarny i zły". Samsapiel-(Samsawiel, Szamsziel) zły archanioł wymieniony wśród innych zbuntowanych aniołów w etiopskiej "Księdze Henocha". Był również jednym z dwustu aniołów, którzy zstąpili z niebios pod wodzą Szemhazaja, żeby pojąć za żony córki ludzkie.
Saraknial-(Sarakujal) w tradycjach o Henochu, jeden z dwustu aniołów, którzy zstąpili z niebios pod wodzą Szemhazaja, żeby współżyć z córkami człowieczymi. Był on również jednym z ich przywódców.
Sartael-(Satarel, "strona Boga") zły archanioł sprawujący pieczę nad tym, co ukryte.
Satanael- niegdyś książę czuwających; według słowiańskiej "Księgi Henocha" "diabeł, który jest duchem sfer najniższych, stał się demonem, gdyż odleciał z Nieba, by zostać przeciwnikiem, albowiem nazywał się Satanael". Był wodzem tych aniołów, którzy zstąpili z Nieba, by pojąć córki człowiecze za żony. Wraz z Satanaelem dwieście tysięcy czuwających odstąpiło od Boga. Według "Objawienia Barucha" Satanael to imię, które kusiciel Ewy otrzymał dopiero po wygnaniu z Raju, gdyż wcześniej miał się nazywać Samael. Natomiast Beliar utrzymuje, że on nosił to imię jeszcze jako święty anioł Boga.
Saturn-niegdyś władca Siódmego Nieba, obecnie anioł upadły i anioł pustkowi.
Seeliasz-(Saeliasz) anioł ten należał niegdyś do chóru cnót; sprawuje pieczę nad warzywami. Wzywając tego demona należy recytować psalm 93.
Seriel-(Sariel) niegdyś anioł stojący przed tronem Boga, obecnie anioł upadły tłumaczący ludziom bieg Księżyca.
Sfendonael-demon choroby.
Silat-żeński demon mocy (zła).
Simapesjel-w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów.
Sitriel-trzecia z dziesięciu sefirot zła i nieczystości.
Smal-anioł śmierci i trucizn; jego żoną jest Ejszet Zenunim, anioł rozpusty i jedna z towarzyszek Samaela. Kiedy Smal ze swoją małżonką współdziałają, nazywa się ich Bestią Chioa.
Sofar-upadły anioł. Kiedyś, w Niebie, strzegł skarbów Jaldabaota.
Sonneillon-anioł ten niegdyś należał do chóru tronów, obecnie jest demonem podburzającym do nienawiści. Sorat-potęga zła, demon, którego liczba wynosi 666 (Apokalipsa św. Jana 13, 18) "Tu w grę wchodzi mądrość: Kto ma rozum, niech obliczy liczbę bestii, bo jest to liczba człowieka; a liczba jej sześćset sześćdziesiąt sześć" (częściej jednak liczbę tą przypisuje się Neronowi). Jest on złym duchem Słońca.
Szajtan-jeden z upadłych aniołów, w Koranie (XXVII, 24) nakłania królową
Saby i jej lud, aby oddawali cześć Słońcu a nie Allahowi.
Szamdan-upadł, zwiedziony przez Naamę, towarzyszkę Samaela, "piękną córkę Tubal - Kaina, która swą urodą zwodziła aniołów". Owocem ich związku miał być Asmodeusz. Szamdan miał również pomagać Noemu zasadzić winnicę, co w konsekwencji doprowadziło do tego, że Noe się upił i "leżał nagi w swym namiocie".
Szatan-"Szatan" sam w sobie oznacza tylko i wyłącznie przeciwnika. Znaczenie to zostało przypisane temu Boskiemu, świętemu aniołowi przez chrześcijan w wyniku pomyłki spowodowanej najprawdopodobniej niezamierzonym pomonięciem rodzajnika określanego w wyrażeniu ha - satan ("przeciwnik"). Otwórz w Starym Testamencie anioł tytułowany "Przeciwnikiem" nie był ani zły, ani upadły (Stary Testament nie zna pojęcia "upadły anioł")- była to tylko nazwa jego funkcji, w rzeczywistości ten nie nazwany z imienia anioł był całkiem lojalnym sługą bożym. Jedynie w 1 Księdze Kronik (21) pominięto rodzajnik, co jest najprawdopodobniej ową brzemienną w skutkach pomyłką. Dopiero w Nowym Testamencie dawny lojalny sługa Boga "z dnia na dzień" staje się diabłem, księciem zła, wyrzutkiem i nieprzyjacielem Jehowy. Najprawdopodobniej demonem i uosobieniem zła, które pod postacią węża skusiło Ewę, był Samael (bądź Lucyfer).
Szamhazaj-(Semjaza, Szamazja, Simchazi, Amezjarak) były serafin, jest jednym z wodzów upadłych aniołów. Zakochawszy się w młodej córce Ewy imieniem Istar (Istahar; imię sumeryjskiej bogini miłości, płodności i wojny) wyjawił jej pełne imię Boga, za co został strącony z Niba.
Tabris-jeden z demonów płodności, symbolizujący wolną wolę.
Tacritan-demon płodności, patron gotyckiej magii miłosnej.
Tafabaot-(Omoel, Tartaraot, Tautabot) jeden z siedmiu wysokich rangą demonów ukazujący się pod postacią osła lub niedźwiedzia.
Talmaj-potomek upadłych aniołów, którzy współżyli z córkami ludzkimi, upadły anioł przywoływany w zaklęciu sitowia.
Tamiel-(Tamel, Temel, Tamuel - "doskonałość Boża") anioł głębin, jeden z upadłych aniołów wymienianych w "Księdze Henocha".
Tammuz-upadły anioł, którego "doroczna krew [...] / przejęła córki syjonu [lubieżną] gorącością".
Taniniwer-jedna z siedmiu wciąż istniejących złych emanacji Boga (jedna z sefirot zła i nieczystości).
Tarab-jeden z demonów płodności, odpowiedzialny za wymuszanie.
Taumiel-sefira zła i nieczystości, odpowiadająca świętej sefirze Keter ("korona"). Jej powłoką jest Katariel.
Tausa-powodowany pychą dopuścił się buntu i zgrzeszył przeciw "Wielkiemu Życiu".
Tausael-w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów.
Teba'at-jeden z siedmiu przywódców upadłych aniołów.
Tefros-zły anioł, który sprowadza ciemność i podpala pola uprawne; również demon popiołów.
Teumiel-siódma spośród dziesięciu sefirot zła i nieczystości.
Tir-upadły anioł (niegdyś władca planety Merkury), demon nieszczęśliwych wypadków a także czerwca i trzynastego dnia każdego miesiąca. Przedstawiany jest pod postacią ryby z głową knura. Jedno z jego ramion jest czarne, drugie białe. Na głowie nosi koronę.
Tiril-jeden z przywódców upadłych aniołów.
Tmsmael-zły anioł przywoływany w zaklęciach mających na celu separację żony od męża.
Turel-(Turiel, Tamiel; "skała Boża") jeden z dwustu upadłych aniołów, którzy wraz z Szemhazajem zstąpili z Nieba aby współżyć z córkami ludzkimi (Księga Rodzaju 6, 2: "synowie prawdziwego Boga zaczęli zwracać uwagę na córki ludzkie, jako że były piękne; i pojmowali za żony wszystkie, które sobie wybrali"), niegdyś posłaniec duchów planety Jowisz oraz anioła Sachiela.
Tyfon-utożsamiany z Samaelem anioł ciemności i północy, noszący imię greckiego bóstwa.
Ugiel-jedna z sefirot zła i nieczystości.
Urakabaramiel-jeden z przywódców upadłych aniołów z etiopskiej "Księgi Henocha".
Uwal-(Wual, Wowal) przed upadkiem anioł chóru potęg. W Piekle książę dowodzący 37 legionami duchów. Przywołany, potrafi wzbudzić miłość ukochanej kobiety. Włada językiem egipskim i koptyjskim.
Uzjel-("moc Boża") niegdyś jeden z najpotężniejszych aniołów, należał do chóru cherubinów i był wodzem chóru cnót. Był jednym z aniołów stojących przed tronem Boga oraz jednym z dziewięciu aniołów ustanowionych nad czterema wiatrami. Miał też być zastępcą Gabriela. Obecnie jest jednym z upadłych aniołów, którzy współżyli z córkami ludzkimi.
Ugiel-jedna z sefirot zła i nieczystości.
Urakabaramiel-jeden z przywódców upadłych aniołów z etiopskiej "Księgi Henocha".
Uwal-(Wual, Wowal) przed upadkiem anioł chóru potęg. W Piekle książę dowodzący 37 legionami duchów. Przywołany, potrafi wzbudzić miłość ukochanej kobiety. Włada językiem egipskim i koptyjskim.
Uzjel-("moc Boża") niegdyś jeden z najpotężniejszych aniołów, należał do chóru cherubinów i był wodzem chóru cnót. Był jednym z aniołów stojących przed tronem Boga oraz jednym z dziewięciu aniołów ustanowionych nad czterema wiatrami. Miał też być zastępcą Gabriela. Obecnie jest jednym z upadłych aniołów, którzy współżyli z córkami ludzkimi.
Wachmiel-upadły anioł władający czwartą godziną dnia.
Wadriel-upadły anioł władający dziewiątą godziną dnia.
Wall-niegdyś anioł chóru potęg, obecnie wielki książę w Piekle. Wezwany, ukazuje się pod postacią wielbłąda. Dowodzi 36 legionami upadłych aniołów (demonów).
Za'afiel-("gniew Boga") piąta sefirota zła i nieczystości, upadły anioł zniszczenia, mający władzę nad huraganami.
Zaamael-(Za'miel) szósta sefirota zła i nieczystości, upadły anioł sprawujący władzę nad burzami.
Zahbuk-zły anioł wzywany w zaklęciach mających na celu "separację żony od męża".
Zahun-demon płodności, wywołujący skandale.
Zakiel Parmar-jeden z przywódców zbuntowanych aniołów.
Zakun-anioł, który wraz z Lahahiaszem namówił 184 miriady innych aniołów, by skradły modlitwy umierającego Mojżesza zanim dotrą one do Boga.
Zaren-jeden z demonów płodności, patronujący zemście.
Zaruwan-upadły anioł, demon zniedołężenia.
Zawebe-jeden z dwustu aniołów, którzy wraz z Szemhazajem zstąpili z Nieba na ziemię i współżyli z córkami ludzkimi.
Zazel- ( z arabskiego zuhal "Saturn"), określenie demona władającego planetą Saturn.
Zhsmael-zły (upadły) anioł wzywany w zaklęciach separacji męża od żony.