Wg Biblii i tradycji chrześcijańskiej Lucyfer to imię zbuntowanego przeciw Bogu anioła, który sprzeciwił się stworzeniu kobiety. Został za to strącony do piekieł i stał się ich władcą, księciem ciemności, szatanem, przeklętym po wsze czasy przywódcą hord piekielnych. Przed upadkiem był jednym z najwyższych rangą aniołów i zasiadał po lewicy Boga. Z tego miejsca zrzucił go archanioł Michał. Według apokryfów Lucyfer i archanioł Michał stoczyli walkę w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy. Lucyfer przegrał i został przykuty do słupów w piekle łańcuchami, które nieustannie próbuje zerwać. Pierwotnie imię to odnosiło się w Biblii do Nabuchodonozora II (którego mylono tu z Nabonidem).
W XII w. istniała sekta Lucyferianów, którzy wierzyli, że ostatecznie Lucyfer zwycięży archanioła Michała.
Wg. niektórych źródeł Lucyfer i inni upadli aniołowie nie są demonami, żyjącymi w Piekle, tylko wygnanymi "poza czas i przestrzeń" aniołami, którzy nie opowiadają się za żadną ze stron: ani po stronie Nieba, ani Piekła (ono samo istniało już od początku świata jako nieodzowny element wszechświata, konieczne przeciwieństwo Nieba, aby mogła zostać zachowana równowaga między dobrem a złem.
Samael, Anioł Śmierci (hebr. סמאל; Samaël, Samiel, Siegel, Satan, Satanael, Samuel, Sammael) – anioł śmierci: dostarczyciel wyroków śmierci ale i powstrzymujący egzekucję (por. akeda), kontrowersyjny anioł, oskarżyciel, uwodziciel, duch zniszczenia.
Wiedza o tym aniele jest zaczerpnięta z literatury talmudycznej, jak i późniejszej literatury kabalistycznej, gnostyckiej i religijnej.
Etymologicznie słowo Samael wywodzi się z hebr. „sami” – ślepy, lub aram. „samu” – jad, trucizna. Można więc to imię przetłumaczyć jako: „Ślepy Bóg” albo – „Jad Boga”. Imię może też pochodzić od syryjskiego boga Szemala.
W tradycji żydowskiej Samael to anioł śmierci, zarządzający Piątym Niebem, jeden z siedmiu wysłanników Boga na świecie. Służą mu dwa miliony aniołów. On to kusił Ewę w raju jako wąż (ponoć uwiódł ją potem i spłodził Kaina), on też zatrzymał rękę Abrahama, kiedy ten chciał poświęcić życie swego syna. W żydowskich Świętych Księgach Kabały, Samael, określany jest jako surowość Boga i jest uznawany za piątego archanioła świata – wykonawcę wyroków śmierci wydanych przez Boga. Jest uosobieniem gniewu i kojarzony jest z prostytucją. (Dość mylnie, ponieważ tej patronuje Asmodeusz).
W żydowskich pismach gnostycznych, Hipostaza archontów oraz O początku świata, Samael identyfikowany jest najczęściej z demiurgiem Jaldabaotem, twórcą materialnego świata. Nie zna on gnozy, jest więc ślepy, etymologicznie imię sugeruje też nazwę „syn chaosu”. Z demonicznymi postaciami Samaela czy Saklasa („Szalony”) gnostycyzm judeochrześcijański utożsamiał żydowskiego Boga-Stwórcę.
Literatura żydowska utożsamia Samaela z Szatanem, który był pierwotnie aspektem Boga i znajdował się wśród 72 tajemnych imion Boga jako Sa'el. Kiedy siła Din (sefira zwana surowością Boga), stała się niezależna, śmierć ("Maveth") stała się częścią życia a Sa'el został Samaelem, aniołem śmierci. Kabaliści uważają, że po powtórnym przyjściu Mesjasza Samael zostanie uwolniony od śmierci i odzyska swoje dawne imię Sa'el. Tak twierdzi też polski demonolog Roman Zając.
Niektóre teksty żydowskie, mówią, że Samael został stworzony szóstego dnia Stworzenia i był ulubionym Aniołem Boga. Przed upadkiem miał on „nosić [wszystkich Aniołów] jako odzienie, bowiem przewyższał wszystkich wiedzą i chwałą”.
Według jednej z legend Samael wywołał drugą wojnę w Niebie (pierwszą wojnę wywołał Lucyfer, który okazał Bogu nieposłuszeństwo odmawiając złożenia hołdu Adamowi, twierdząc że on – zrodzony ze światłości – nie będzie kłaniał się istocie ulepionej z błota).
Samael jest jednym z Aniołów Sądu jako Boski Oskarżyciel; często występuje w parze z Michałem Archaniołem, obrońcą.
Również w tradycji chrześcijańskiej Samael to upadły anioł, wypędzony z nieba za sprzeciwienie się Bogu, należący do pierwszego kręgu zwanego Serafami (Serafinami).
W Targumie Samael utożsamiany jest z Lucyferem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz